Beeldende Kunst
Resultaat 81–94 van de 94 resultaten wordt getoond
Van Steenwijk naar München (en terug) De Beeldhouwer Jan Tromp Meesters – Jan Bert Kanon
Jan Tromp Meesters (1892-1936), telg van een vooraanstaande familie uit Steenwijk, was voorbestemd om in de voetsporen van zijn vader te treden, maar werd beeldhouwer in München. Hij verwierf bij leven een zekere bekendheid, maar raakte uiteindelijk in de vergetelheid. In deze rijk geïllustreerde publicatie schetst auteur Jan Bert Kanon het leven en werk van Tromp Meesters en de treurige laatste dagen van diens Joodse vrouw Dorothea. [spacer height="30px"]
Vergeten Verbeteringen & Toegevoegde Tekeningen Luceberts opdrachtexemplaren voor vroege vrienden – Paul van Capelleveen
Bij verschijning in 1952 van de bundel de amsterdamse school schonk de dichter Lucebert exemplaren aan zijn vrienden. 70 jaar later kocht Paul van Capelleveen het opdrachtexemplaar uit de nalatenschap van Bert Schierbeek en deed een verrassende ontdekking: Lucebert had met inkt correcties aangebracht in een drietal gedichten.
Zou hij dit bij de andere vriendenexemplaren ook hebben gedaan? En waarom werden die correcties in latere drukken niet uitgevoerd?
Wendelien Schönfeld – Hôtel Turgot
[spacer height="5px"]
De Amsterdamse kunstenaar Wendelien Schönfeld kreeg enige jaren geleden de opdracht het Parijse Hôtel Turgot in houtsnedes in beeld te brengen. Het 18e-eeuwse Hôtel Turgot huisvest de Fondation Custodia, waarin de legendarische collectie tekeningen en grafiek van de oorspronkelijk Nederlandse kunstverzamelaar Frits Lugt is ondergebracht. Frits Lugt stichtte de Fondation Custodia in 1947. De Fondation is, met werk van Rembrandt, Saenredam, Avercamp en vele andere Nederlandse en buitenlandse kunstenaars, een van de belangrijkste particuliere kunstverzamelingen ter wereld.
Met een prachtige verzameling houtsnedes heeft Wendelien Schönfeld dit Parijse hôtel in prent gebracht. De houtsnedes, gemaakt in haar Amsterdamse atelier, zijn gebaseerd op vele tientallen gouaches die Schönfeld ter plaatse maakte.
In de uitgave Hôtel Turgot zijn alle houtsnedes gereproduceerd. Bovendien is een groot aantal voorbereidende tekeningen en gouaches afgebeeld.
Van de uitgave Hôtel Turgot is tevens een luxe editie verschenen. Het boek wordt geleverd met de houtsnede De gouden salon (II) van Wendelien Schönfeld, gedrukt in een oplage van 30 exemplaren, beeldformaat 40 x 30 cm (papierformaat 39 x 50 cm). [spacer height="30px"]
Van de uitgave Hôtel Turgot is tevens een luxe editie verschenen. Het boek wordt geleverd met de houtsnede De gouden salon (II) van Wendelien Schönfeld, gedrukt in een oplage van 30 exemplaren, beeldformaat 40 x 30 cm (papierformaat 39 x 50 cm). [spacer height="30px"]
Wendelien Schönfeld: Houtsneden / Woodcuts – Gijsbert van der Wal
[spacer height="5px"]
Wendelien Schönfeld (1950) behoort tot de interessantste Nederlandse grafici van dit moment. Ze heeft zich toegelegd op het technisch uiterst gecompliceerde medium van de kleurenhoutsnede. Schönfelds ongewone prenten van mensen, dieren, landschappen en interieurs hebben niet de stijfheid die houtsneden vaak aankleeft. Ze tekent met een guts in het hout als met een potlood op papier, en ze mengt de verschillende drukgangen (iedere kleur in een houtsnede wordt van een apart houtblok gedrukt) zoals een schilder zijn verf mengt.
In dit boek is een ruime keuze uit Schönfelds kleurenhoutsneden uit de afgelopen vijfentwintig jaar afgebeeld, gelardeerd met voorschetsen en verwant werk in andere media. Kunstjournalist Gijsbert van der Wal schreef er een inleiding bij op basis van interviews met de kunstenaar.
Wendelien Schönfeld (1950) is one of the most fascinating graphic artists in the Netherlands today. She has mastered the medium of the colour woodcut, one of the most complicated techniques conceivable. Schönfeld’s incomparable prints of people, animals, landscapes and interiors lack the stiffness that woodcuts are often prone to. She is capable of drawing with a gouge as if putting a pencil to paper, while using the various printing stages to mix colours on the printing press like a painter on a palette (every colour in a woodcut is printed using a separate woodblock). A wide selection of Schönfeld’s colour woodcuts from the past quarter century has been brought together in this volume, accompanied by studies and related work in other media. Art writer Gijsbert van der Wal has written an introduction based on interviews with the artist. [spacer height="30px"]
Wendelien Schönfeld (1950) is one of the most fascinating graphic artists in the Netherlands today. She has mastered the medium of the colour woodcut, one of the most complicated techniques conceivable. Schönfeld’s incomparable prints of people, animals, landscapes and interiors lack the stiffness that woodcuts are often prone to. She is capable of drawing with a gouge as if putting a pencil to paper, while using the various printing stages to mix colours on the printing press like a painter on a palette (every colour in a woodcut is printed using a separate woodblock). A wide selection of Schönfeld’s colour woodcuts from the past quarter century has been brought together in this volume, accompanied by studies and related work in other media. Art writer Gijsbert van der Wal has written an introduction based on interviews with the artist. [spacer height="30px"]
Wie Wil Stralen Die Moet Branden – Ton den Boon & Lucebert
[spacer height="5px"]
'Alles van waarde is weerloos', staat in grote neonletters op het dak van een Nederlandse verzekeraar. Het is een versregel van Lucebert, die bekend staat als 'moeilijk dichter'. Het is daarom opmerkelijk hoeveel sporen de dichter Lucebert heeft achtergelaten in de omgangstaal. In tal van niet-literaire teksten wordt onnadrukkelijk of expliciet verwezen naar passages uit zijn gedichten:'de ruimte van het volledig leven', 'omroeper van oproer', 'de blote kont der kunst te kussen', 'lieflijke dichter', 'ritselende revolutie', 'overal zanikt bagger' het is maar een greep uit het dichterlijk erfgoed van Lucebert dat zich in de omgangstaal heeft genesteld. In Wie wil stralen, die moet branden zijn deze citaten en aforismen uit het oeuvre van Lucebert bijeengebracht door Ton den Boon, die daarbij een inleiding schreef over de invloed van Lucebert op de Nederlandse taal. Samen met alle teksten zijn ook meer dan twintig tekeningen opgenomen in dit boek, die komen uit het beeldende oeuvre van de dichter, die ook kunstenaar was.
Ton den Boon schreef ook Zolang de lijm niet loslaat, over de invloed van Lucebert op de Nederlandse taalschat.
[spacer height="30px"]
Wilhelm Ivens (1849-1904) – Nijmeegs fotograaf
[spacer height="5px"]
Wilhelm Ivens (1849-1904) - Nijmeegs fotograaf toont een uniek fotografisch portret van het laat 19e-eeuwse Nijmegen. De kern van dit bijzondere oeuvre aan stadsgezichten vond zijn neerslag in een magnifiek fotoalbum dat Ivens aan koninginregentes Emma en Hare Koninklijke Hoogheid, prinses Wilhelmina aanbood bij hun bezoek aan de Waalstad in 1890. Naast een ruime selectie uit dit album tezamen met fotos uit een drietal andere Ivensalbums aangevuld met losse foto's uit particuliere collecties, zijn in dit boek ook verschillende portretten opgenomen die Ivens in zijn fotoatelier in Nijmegen maakte. Deze publicatie verscheen bij de gelijknamige tentoonstelling in het prentenkabinet van Museum Het Valkhof in Nijmegen (van 23 maart tot 12 augustus 2007). Naast de vele foto's bevat dit boek ook twee belangwekkende essays, van historicus Niels Coppes en van André Stufkens, directeur van de Europese Stichting Joris Ivens. Bob Haan maakte een uitputtende inventarisatielijst van vindplaatsen van de foto's van Wilhelm Ivens.
[spacer height="30px"]
Willem den Ouden: Boven de Waal – Betty van Garrel
[spacer height="5px"]
Sinds 1999 tekent en schildert Willem den Ouden (1928) iedere zomer vanaf het balkon van het Veerhuis in het Betuwse dorp Varik de steeds veranderende luchten boven de Waal.’s Winters maakt hij in zijn atelier een of twee grote olieverfschilderijen op basis van het ’s zomers verzamelde materiaal.
Deze tekeningen, aquarellen en schilderijen van het licht en telkens weer andere luchten boven de Waal zijn nu bijeengebracht in de gebonden uitgave Boven de Waal. Bijna vijftig Waallandschappen in potlood zijn in tritone gereproduceerd in deze uitgave. De circa 10 aquarellen en ruim 20 schilderijen van het licht en de lucht boven de Waal zijn full color gereproduceerd.
Kunstcritica Betty van Garrel schreef een verhelderend inleidend essay over de ontwikkeling van Den Oudens kunstenaarschap en met name zijn zeer bijzondere tekeningen.
Lees hier de recensie van Guus Middag in NRC Handelsblad, van 19 november 2010.
Tegelijk met Boven de Waal verscheen een set ansichtkaarten van de olieverfschilderijen uit het boek. Klik hier om de kaartenset te bestellen.
Bij De Weideblik verscheen in 2014 ook een boek over Willem den Oudens echtgenote, de schilderes Ferry Alink(1937-2013)
[spacer height="30px"]
Wim Zurné, Werk – Leo Ewals
[spacer height="5px"]
Werk bevat een rijkgeïllustreed overzicht van de prenten, schilderijen en kunstenaarsboeken van Wim Zurné uit de periode 1975-2009. In een omvangrijk essay beschrijft kunsthistoricus Leo Ewals onder meer de grafische experimenten van Wim Zurné en de door hem ontwikkelde technieken.
De teksten van Leo Ewals worden afgewisseld door talloze reproducties uit het oeuvre van Wim Zurné. Tekst en beeld zijn tot een organisch geheel gesmeed door ontwerper Linus Kraemer in samenwerking met Wim Zurné.
Luxe editie Naast de gewone editie verscheen er ook een luxe editie van Werk. Het betreft een gesigneerd exemplaar van Werk met de prent Zwemmende hond (22 x 28 cm). Wim Zurné drukte de prent ter gelegenheid van de uitgave van Werk in een oplage van 100 exemplaren. [spacer height="30px"]
Luxe editie Naast de gewone editie verscheen er ook een luxe editie van Werk. Het betreft een gesigneerd exemplaar van Werk met de prent Zwemmende hond (22 x 28 cm). Wim Zurné drukte de prent ter gelegenheid van de uitgave van Werk in een oplage van 100 exemplaren. [spacer height="30px"]
Yeah! Yeah! Yeah! Twee dagen met The Beatles in de polder (Speciale Editie) – Eddy Posthuma de Boer
[spacer height="5px"]
4 juni 1964 startte de eerste Beatles World Tour in Denemarken. Daarna kwam de band twee dagen naar Nederland om vervolgens door te reizen naar het Verre Oosten en Oceanië. Woensdag 3 juni, de laatste repetitiedag, sloeg het noodlot toe. Drummer Ringo Star moest met verschijnselen van oververmoeidheid in het ziekenhuis worden opgenomen. Hij werd op de valreep vervangen door ene Jimmy Nichol, ‘een goede drummer’ volgens Brian Epstein. Dat mocht zo zijn, maar hij was geen Beatle en het waren dus niet de ‘magische vier’- the ‘fab four’ – die op het vliegtuig stapten. Dat was wereldnieuws. Cabaretier Wim Kan noteerde op 5 juni in zijn dagbloek: ‘Half Zuid-Oost-Azië onder de voet gelopen en Ringo in het ziekenhuis. Wat een wereld, wat een wereld.’
Yeah! Yeah! Yeah! Twee dagen beatlemania, compleet in beeld gebracht door Eddy Posthuma de Boer, ingeleid door Huug Schipper en met een tekstbijdrage van Cees Nooteboom.
[spacer height="30px"]
Yeah! Yeah! Yeah! Twee dagen met The Beatles in de polder – Eddy Posthuma de Boer
[spacer height="5px"]
4 juni 1964 startte de eerste Beatles World Tour in Denemarken. Daarna kwam de band twee dagen naar Nederland om vervolgens door te reizen naar het Verre Oosten en Oceanië. Woensdag 3 juni, de laatste repetitiedag, sloeg het noodlot toe. Drummer Ringo Star moest met verschijnselen van oververmoeidheid in het ziekenhuis worden opgenomen. Hij werd op de valreep vervangen door ene Jimmy Nichol, ‘een goede drummer’ volgens Brian Epstein. Dat mocht zo zijn, maar hij was geen Beatle en het waren dus niet de ‘magische vier’- the ‘fab four’- die op het vliegtuig stapten. Dat was wereldnieuws. Cabaretier Wim Kan noteerde op 5 juni in zijn dagbloek: ‘Half Zuid-Oost-Azië onder de voet gelopen en Ringo in het ziekenhuis. Wat een wereld, wat een wereld.’
Yeah! Yeah! Yeah! Twee dagen beatlemania, compleet in beeld gebracht door Eddy Posthuma de Boer, ingeleid door Huug Schipper en met een tekstbijdrage van Cees Nooteboom.
[spacer height="30px"]
Ze zeggen dat lopen de voeten slijt – Hans Wap
[spacer height="5px"]
Hans Wap - bij die naam denken velen meteen aan beeldende kunst. Maar de beeldend kunstenaar is ook dichter. Met Ze zeggen dat lopen de voeten slijt presenteert Wap zonder twijfel een dichtbundel van hoge kwaliteit. Een bundel bovendien die tekst verenig met beeld. Want naar ruimt dertig gedichten bevat de bundel ook zeven prachtige prenten.
Hans Wap (1943) debuteerde in 1967 als dichter bij De Arbeiderspers met de bundel Schoten en Filtersigaretten. Met Bernlef, Jules Deelder, K. Schippers en Riekus Waskowsky schreef hij telexgedichten, die in 1972 door de Bezige Bij werden gepubliceerd onder de titel 5 electrische dichters. Sindsdien publiceerde Wap onder meer kindergedichten in Van wie is dat gekke koppie? (1974) en De olifant en andere insekten (1978).
Bij Uitgeverij De Weideblik verschenen van Hans Wap drie dichtbundels en diverse monografieën over zijn beeldende kunst. Andere dichtbundels van Hans Wap die bij De Weideblik zijn verschenen, zijn Een huismus op stelten (2001) en De laatste lemming (2008).
Luxe editie Ze zeggen dat lopen de voeten slijt verscheen tevens in een luxe-editie. Het betreft een genummerd en door de dichter gesigneerd exemplaar van het boek met een zeefdruk/houtsnede op Canson Fontenay aquarelpapier (37,5 x 29 cm staand; beeldformaat 24 x 15 cm). Er zijn twee varianten: Animal en Tree. De oplage van de luxe-edities is beperkt tot 50 exemplaren. De luxe-editie kost € 125 (+ € 2,50 voor handling en porto). [spacer height="30px"]
Luxe editie Ze zeggen dat lopen de voeten slijt verscheen tevens in een luxe-editie. Het betreft een genummerd en door de dichter gesigneerd exemplaar van het boek met een zeefdruk/houtsnede op Canson Fontenay aquarelpapier (37,5 x 29 cm staand; beeldformaat 24 x 15 cm). Er zijn twee varianten: Animal en Tree. De oplage van de luxe-edities is beperkt tot 50 exemplaren. De luxe-editie kost € 125 (+ € 2,50 voor handling en porto). [spacer height="30px"]
Zingende kleuren, dansende lijnen: Het oeuvre van Stephanie Delprat – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Eind jaren veertig, begin jaren vijftig begon Stephanie Delprat aan haar artistieke opleiding. Haar Haagse docent zei: 'Als je tekent of schildert, moet je ervoor zorgen dat de lijnen gaan dansen en kleuren gaan zingen'. In 2015 zei Delprat zelf over dat advies: 'Dat heb ik me goed ingeprent'. Het overtuigende bewijs is te vinden in de boekpresentatie Zingende kleuren, dansende lijnen, die gaat over het oeuvre van Stephanie Delprat: haar tekeningen, schilderijen, grafiek en glaskunst. Het overzicht wordt ingeleid door een uitvoerig interview met Stephanie Delprat. Zingende kleuren, dansende lijnen is rijkgeïllustreerd, fullcolor gedrukt en gebonden in harde band.
[spacer height="30px"]
Kamagurka, beste Lucebert
[spacer height="5px"]
Op 22 augusatus 2012 schreef Kamagurka in het Cobramuseum in Amstelveen een eerbetoon aan Lucebert bij een tentoonstelling van diens werk. Tijdens zijn performance las hij een ode aan Lucebert voor en maakte hij ten overstaande van het 250-koppige publiek een schilderij, terwijl zijn toeschouwers beurtelings het gedicht 'op de gors' voorlazen.
Zwart vuur: de grafiek van Jan Mensinga – Gijsbert van der Wal
[spacer height="5px"]
Jan Roelf Mensinga (1924-1998) was een graficus pur sang: hij tekende op een etsplaat of een lithosteen met een gemak dat andere kunstenaars alleen op papier aan de dag leggen. De onderwerpen voor zijn prenten ontleende hij aan zijn dagelijks leven en aan de literatuur, waarbij hij een voorkeur had voor het zwaarmoedige en surrealistische werk van schrijvers als Gogol, Tjechov, Dylan Thomas en Rimbaud. Naar hun verhalen en gedichten maakte Mensinga bibliofiele boeken waar hij jaren aan werkte, en ook nadat zo’n boek was verschenen bleef hij nog lang met de scènes en de personages bezig.
De figuren in Mensinga’s prenten zijn bijna altijd tragisch, ongeacht hun rang of stand. Koningen worden gek, gekken wanen zich koning. Zijn werk is vaak zwart, zowel naar de inhoud als naar de vorm. Hij maakte zijn eigen drukinkt omdat het zwart uit de winkel hem niet zwart genoeg was. Als een alchemist probeerde hij, zoals een vriendin het in dit boek uitdrukt, ‘zwart vuur op wit vuur’ te maken. Een enkele keer – bijvoorbeeld in de lithoreeks De Schepping (1985) – haalde hij juist lichte lijnen tevoorschijn uit de duisternis.
Zwart vuur is het eerste grote boek over Mensinga’s gedrukte wereld. Alle prenten die hij maakte voor bibliofiele uitgaven zijn erin gereproduceerd: van zijn etsen bij Baudelaire’s Fleurs du Mal (1963) en Gogols Dagboek van een gek (1971) tot zijn litho’s bij Bruno Schulz’ De Vogels (1981) en zijn kleurenlino’s en -houtsneden bij Gogols De Neus (1995). Daarnaast is een kleine keuze uit zijn overige werk opgenomen.
Voor de inleiding interviewde Gijsbert van der Wal mensen die Mensinga gekend hebben: vrienden, oud-leerlingen op de Amsterdamse Rijksakademie en de academie in Tilburg, zijn ex-echtgenote en zijn laatste vriendin. De collage van hun verhalen geeft een levendig beeld van Mensinga’s persoon en werk.
[spacer height="30px"]
