Boeken
Resultaat 81–120 van de 131 resultaten wordt getoond
Lucebert, drukwerk voor anderen – Paul van Capelleveen
[spacer height="5px"]
Dichter, beeldend kunstenaar, fotograaf – Lucebert was een ongekend veelzijdig en zeer productief kunstenaar,die zijn wereld voortdurend in woorden, lijnen, vormen of kleuren verbeeldde. Lucebert was dichter én beeldend kunstenaar, beeldend kunstenaar én dichter, iemand die beide talenten integreerde. Zijn dichtbundels bevatten dan ook meestal tekeningen, de boeken over zijn beeldende kunst vaak ook teksten. Lucebert hield zijn werk niet voor zichzelf. Vandaar dat zijn tekeningen, gouaches en schilderijen ook regelmatig als ‘illustratie’ dienen bij het werk van anderen, zoals onder meer de vele omslagontwerpen met werk van Lucebert aantonen.
In dit boek is het drukwerk dat Lucebert voor anderen gemaakt heeft, afgebeeld en beschreven. Het is hiermee zowel gids voor de (toekomstige) verzamelaar als opmaat voor een groot en compleet overzicht van het drukwerk van Lucebert. Maar bovenal is het een feestelijke verzameling plaatjes uit een tot nu toe onderbelicht deel van het oeuvre van een van Neerlands belangrijkste naoorlogse kunstenaars.
Paul van Capelleveen is conservator van de Koninklijke Bibliotheek. Hij publiceerde diverse boeken en artikelen, m.n. over bibliografie en boekgeschiedenis. Op de website van de Koninklijke Bibliotheek wordt momenteel ook aandacht besteed aan het drukwerk van Lucebert voor anderen.
Bij De Weideblik verschenen ook Zolang de lijm niet loslaat: invloeden van Lucebert op de Nederlandse taalschat van Ton den Boon en Open de kooien van de kunst: gedichttekeningen van Lucebert van Erik Slagter. Bij bestelling van alle drie de Lucebert-boeken ontvangt u, zolang de voorraad strekt, een mooie eerstedagenvelop van Lucebert als bonus! Neem voor meer informatie contact met ons op.
Er is ook een luxe editie in een handgemaakte cassette met een originele tekening van Lucebert verschenen. Voor meer informatie klik hier!
[spacer height="30px"]
Lucebert: Schilder, Dichter, Fotograaf
[spacer height="5px"]
Een schenking uit het privébezit van Lucebert (1924-1994) van enkele honderden schilderijen en duizenden tekeningen aan het rijk vormde aanleiding tot een tentoonstelling in het Schiedams museum met niet alleen een keus uit die schilderijen en tekeningen, maar tevens uit de grafiek, foto's en keramiek waarbij de poezie ten gehore werd gebracht. In de begeleidende Nederlandse en Duitse catalogus zijn al deze werken van Lucebert afgebeeld. Zijn beeldende kunst rebelleert onder invloed van de Tweede Wereldoorlog tegen gangbare schoonheidsidealen zonder overigens bewonderde voorgangers als Goya en Picasso te ontkennen. Er wordt, als in jazz, voortdurend geimproviseerd. Diverse auteurs gaan in op specifieke aspecten van zijn talent: op de vroege grafiek uit 1958-'60, op de poezie die haar kracht vooral ontleent aan zuiver zelfstandige beelden die wel invloed krijgen op de werkelijke taal. Als fotograaf slaagde Lucebert er nog het minst in de werkelijkheid naar zijn hand te zetten; zijn foto's zijn meer sfeerbeelden. De grote zelfstandigheid en sterke vasthoudendheid aan de vrijheid van het materiaal komen overtuigend tot uiting.
Deze rijk geïllustreerde, tweetalige catalogus verscheen bij de gelijknamige tentoonstelling die van 28 januari tot en met 3 juni 2007 te zien was in het Stedelijk Museum Schiedam en van 17 juni tot en met 2 september 2007 in Museum Danubiana, Bratislava. De kern van de tentoonstelling en dit boek omvat een keuze uit niet eerder getoonde werken uit de schenking van de Lucebert Stichting aan het Rijk (Instituut Collectie Nederland). Daarnaast bevat het boek prachtige foto's die Lucebert maakte op zijn reizen in Europa, maar ook dicht bij huis in Bergen.
In een vijftal essays gaan Ton den Boon, Suzanne Héman en Jurrie Poot, Peter Hofman, Cyrille Offermans en Diana A. Wind in op het multitalent dat Lucebert (1924-1994) was.
[spacer height="30px"]
Maar ik zal heerlijk in mijn vers herrijzen – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Willem Kloos schreef een aantal onsterfelijke gedichten en een handvol klassieke zinnen, zoals 'de zee, de zee klotst voort in eindeloze deining. Maar ik zal heerlijk in mijn vers herrijzen gaat over toespelingen op het werk van Kloos in de algemene taal. De teksten werden geschreven door Ton den Boon, neerlandicus en literatuurwetenschapper, werkzaam als hoofdredacteur van de Dikke Van Dale. De prenten werden gemaakt door Pieter Alewijns.
In de reeks Literaire Erflaters verschenen ook: In de geest van deze zee, over de invloed van Hendrik Marsman op de Nederlandse taal, Een droom die niet gedroomd werd over het werk van Paul van Ostaijen en Twee overzijden, allusies op het werk van Martinus Nijhoff.
[spacer height="30px"]
Merken worden woorden – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Barbieroze, breezerseks, brintageneratie, chiquitameisje, googelen, tomtommen - het lijkt wel of steeds meer merknamen ook als woord worden gebruikt, of in elk geval ten grondslag liggen aan nieuwe afleidingen en samenstellingen. Hoe komt dat en hoe worden zulke woorden in het Nederlands gebruikt? Ton den Boon is lexicograaf bij Van Dale en publiceert over taalverandering en -vernieuwing, onder meer in Onze Taal. In Merken worden woorden worden vele voorbeelden gegeven van merknamen die, vaak sluipenderwijs, in het dagelijks spraakgebruik zijn veranderd in soortnamen (en die dan ook met een kleine letter geschreven worden). Enkele voorbeelden: maggi, wasco, martini, waxine. Als merknaam moeten ze natuurlijk wel met een hoofdletter: Maggi, Martini enzovoort. Vele namen worden niet of nauwelijks meer herkend als zodanig. Er zijn ook merknamen die gebruikt worden in meer algemene begrippen: droste-effect, zwitserlevengevoel, tupperwareparty. Ook noemt Den Boon allerlei werkwoorden die gevormd zijn naar (merk)namen: googelen, tomtommen, montignaccen. Dit laatste werkwoord is al bijna weer verdrongen door sonjabakkeren. Een leuk boekje dat een vaak verrassende kijk geeft op de ontwikkeling van de taal. De column-achtige stukjes zijn voor een ruim publiek toegankelijk.
[spacer height="30px"]
Modeltekeningen van Jaap Nieuwenhuis – Gijsbert van der Wal & Jaap Nieuwenhuis
[spacer height="5px"]
Jaap Nieuwenhuis doceerde in de jaren zeventig modeltekenen op de academies in Groningen en Kampen. Nieuwenhuis had de gewoonte tijdens de lessen met de studenten mee te tekenen. In een krachtige, zelfverzekerde stijl, resultaat van jarenlang kijken en tekenen, schetste hij met een paar geconcentreerd dansende lijnen de modellen die voor hem en zijn studenten stonden. Zo leverde elke les hem opnieuw een meesterproef in inkt op. Een selectie uit de tientallen schetsboeken van Nieuwenhuis vormt de basis voor deze uitgave, die een indringend beeld geeft van een kunstoefening - het modeltekenen - die ten onrechte nauwelijks meer onderwezen wordt.
Nieuwenhuis (1927-2024) was in de jaren zeventig docent modeltekenen aan de kunstacademies in Groningen en Kampen. Hij had daar de gewoonte tijdens de lessen met zijn studenten mee te werken. Vele tientallen schetsboeken tekende hij vol. Hij noteerde de modellen in geconcentreerd dansende lijnen, meestal zonder arceringen, maar toch zo dat ze volume en zwaarte lijken te hebben. Ze staan stevig op een onzichtbare vloer, ze liggen of hangen met hun volle gewicht op een bank, bed of stoel.
In de tekeningen komen zowel geklede als naakte modellen voor. Ze roken, praten, lezen, schaken, musiceren of breien. Soms poseren ze met hun hond of kind en er zit zelfs een man naast een geraamte in precies dezelfde houding. Er zijn veel modellen in hippiekleren en verder wordt er geposeerd in ijshockeypakken, schermtenues en negentiende-eeuwse jurken. Tussendoor heeft Nieuwenhuis ook vaak zijn studenten getekend, ingespannen werkend achter ezels en tekentafels.
In 2008 verwierf het Rijksmuseum in Amsterdam een groot aantal tekeningen en schetsboeken van Jaap Nieuwenhuis. Voor de publicatie Modeltekeningen van Jaap Nieuwenhuis is een keuze gemaakt uit de tekeningen in de collectie van het Rijksmuseum en verschillende particuliere verzamelingen.
[spacer height="30px"]
Net Werk – Henk van den Bosch
Auteur: Ton den Boon en Marja Bosma Omvang: 63 pagina’s Formaat: 19 x 23 cm (staand) Afwerking: gebonden, soft cover met flappen ISBN: 907 7907 025 Verschijning: 2005, BnM uitgevers
Niemand houdt meer zijn hart vast op de tong – Ton den Boon
Ter gelegenheid van de Beurs van bijzondere uitgevers 2018 (Paradiso, 9 december 2018) verschijnt bij Uitgeverij de Weideblik: Niemand houdt meer zijn hart vast op de tong.
Op 8 februari 2018 verscheen de biografie van Wim Hazeu over de dichter-schilder-fotograaf Lucebert. Gewoonlijk verloopt de publicatie van zo’n schrijvers- en kunstenaarsbiografie tamelijk geruisloos, maar in dit geval ging het anders. De Volkskrant schreef die ochtend op de voorpagina: Dichter en schilder Lucebert was in zijn jonge jaren bewonderaar van Hitler: ‘Sieg Heil’ Ook andere grote kranten kopten die dag in sensationele bewoordingen over de biografie. In Niemand houdt meer zijn hart vast op de tong bespreekt Ton den Boon de persreacties die volgden op de onthullingen over het oorlogsverleden van Lucebert. Niemand houdt meer zijn hart vast op de tong werd speciaal voor de Beurs van Bijzondere Uitgevers 2018 geschreven door Ton den Boon en wordt op 9 december 2018 in Paradiso te Amsterdam gepresenteerd in de stand van Uitgeverij De Weideblik. Dit boekje (32 pagina’s) is een gezamenlijk initiatief van Huug Schipper van Studio Tint en Uitgeverij De Weideblik. De drie illustraties (op het omslag en op de pagina’s 10 en 31) zijn van de hand van Lucebert (1924–1994) en werden beschikbaar gesteld door de Erven Lucebert. Er zijn nog slechts enkele exemplaren beschikbaar. [spacer height="30px"]
Nynke Schepers ‘Mijn werken zijn mijn biografie’– Marloes Huiskamp
Beeldhouwster Nynke Schepers (1935) kreeg haar opleiding in de jaren vijftig van de vorige eeuw aan de Rijksakademie in Amsterdam. Met haar figuratieve plastische werk bouwde zij aanvankelijk voort op de stijl en techniek die haar leermeesters Piet Esser en Paul Grégoire haar bijbrachten. In de loop der jaren ging zij meer experimenteren en ontwikkelde een ingetogen, soms bijna minimalistische stijl. Ook voor wie al bekend is met het sculpturale werk van Nynke Schepers zal dit boek een aangename verrassing zijn, want het brengt eveneens haar tot nu toe weinig bekende tekeningen onder de aandacht. Deze portretten, landschappen en stadsgezichten variëren van gevoelige, monochrome potlood- of houtskoolschetsen tot krachtige kleurrijke pastels. Schepers' oeuvre en levensverhaal zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Met beelden, reliëfs, penningen en tekeningen maakt zij zichtbaar wat zij ervaart en wat er in haar omgaat. Inspiratie vindt zij vaak in de directe omgeving. Een menselijke houding of expressie kan haar beroeren, maar ook een dood vogeltje of neerdwarrelend veertje. De vervlechting van leven en werk vormt de rode draad van dit boek. [spacer height="30px"]
Op de vlucht – Nicole Montagne & Paul Klemann
[spacer height="5px"]
In mei 2015 is het 70 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog eindigde. Die oorlog eindigde niet zonder slag of stoot. In de omgeving van Arnhem en Nijmegen werd in de herfst van 1944 en de winter van 1945 slag geleverd tussen de Duitse bezetter en de geallieerden. Vooral Groesbeek, waar op 17 september 1944 duizenden geallieerde parachutisten waren geland, lag maandenlang in de frontlinie. Als gevolg daarvan moesten talloze burgers Groesbeek en omgeving ontvluchten. Zoals het gezin van de Groesbeekse schoolmeester Van Lieshout, die een ‘oorlogsdagboek’ bijhield van de vlucht van zijn gezin naar Helmond, waar het tijdelijk onderdak vond. Het originele dagboek, dat ondergebracht is in het Nationaal Bevrijdingsmuseum, inspireerde schrijfster Nicole Montagne en beeldend kunstenaar Paul Klemann tot het maken van een boek: Op de vlucht.
Op de vlucht beschrijft en verbeeldt de dramatische gebeurtenissen tijdens die vlucht uit Groesbeek door het oorlogsgebied en vooral de indrukken die deze gebeurtenissen maakten op het kinderrijke gezin: het contact met de bezetter, het cynisme van de ene burger, de hulpvaardigheid van de ander, maar ook de dood die een dagelijkse realiteit werd en de willekeurige bedreiging van mensen in het oorlogsgebied en de vernietiging van hun bezittingen.
Op de vlucht is geschreven voor een specifieke doelgroep: jongeren van circa 12 tot 16 jaar, al zal het boek ook door ouderen met interesse worden gelezen. Dankzij de verteltechniek is Op de vlucht in de eerste plaats een spannend en indringend geïllustreerd verhaal, waardoor het aantrekkelijk is voor jongeren. Omdat het verhaal exemplarisch is voor een historische gebeurtenis (de strijd rond Groesbeek) die in de geschiedenisboeken wat onderbelicht is gebleven, heeft Op de vlucht ook een educatieve component. Belangrijker echter is de herkenbaarheid van de situatie, want het boek gaat over een situatie die altijd – nog steeds – actueel is: ook tegenwoordig lezen we dagelijks in de media dat talloze mensen vanuit gebieden buiten Europa moeten vluchten voor het oorlogsgeweld, maar het is nog maar zeventig jaar geleden dat een vergelijkbare situatie plaatsvond in ons eigen land. Op de vlucht laat dan ook – afgezien van het concrete verhaal – zien welke impact het heeft als mensen van huis en haard verdreven worden en onder gevaarlijke omstandigheden een veilig heenkomen moeten zien te vinden.
Op de vlucht is een aanwinst voor de Nederlandse oorlogsliteratuur, niet alleen omdat het boek een relatief onbekend aspect van de oorlogsgeschiedenis tot onderwerp heeft, maar ook omdat het boek een link legt met een universele problematiek, die van de vluchteling. Omdat jongeren een specifieke doelgroep zijn voor dit boek en grote zorg besteed wordt aan tekst en beeld, zijn de verwachtingen voor dit boek hooggespannen.
Auteur en illustrator
Nicole Montagne (1961) studeerde Vrije Grafiek aan de kunstacademie in Utrecht en Cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit. Sinds midden jaren tachtig is ze actief als beeldend kunstenaar met een accent op tekenen. In 1998 won ze de Nederlandse grafiekprijs. Over haar grafisch werk verscheen in 2003 bij uitgeverij Waanders Het portret geportretteerd. Sinds circa 2000 schrijft Nicole Montagne. Ze publiceerde onder meer de prozaboeken De neef van Delvaux (Van Tilt, 2005), Souvenir (Cossee, 2009) en Een makelaar in Pruisen (Van Tilt, 2014). In 2012 publiceerde ze bij De Eenhoorn het kinderboek Spinnie Schittert.
Paul Klemann (1960), geboren in Utrecht, studeerde aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch. In 1993 won hij de Prix de Rome voor zijn tekeningen. Een jaar later volgde Klemanns eerste museale tentoonstelling, in het Centraal Museum in Utrecht, dat tevens een verzameling tekeningen van hem aankoopt. Nadien exposeerde hij op tal van plaatsen in Nederland en Europa (m.n. Engeland). Klemann woont en werkt tegenwoordig in het Gelderse stadje Tiel. Zijn tekeningen kenmerken zich door een combinatie van anekdotiek met hyper- en soms surrealistische uitvergrotingen van werkelijkheidsaspecten.
[spacer height="30px"]
Open de kooien van de kunst: gedichttekeningen van Lucebert – Erik Slagter
[spacer height="5px"]
In veel vroege gedichten van dichter-tekenaar Lucebert (1924-1994) is er een organische wisselwerking tussen de woorden van het gedicht en de spontaan gemaakte tekeningen in de marge. Ook in een aantal latere gedichten is er een opzettelijke interactie met de beeldtaal van zijn tekeningen, schilderijen en grafiek. In deze genre-overstijgende ‘gedichttekeningen’ vormen woord en beeld, taal en kleur de ingrediënten voor een experimentele cross-over, zo kenmerkend voor de kunst van Cobra, waarin de verschillende facetten van het multitalent Lucebert op fascinerende wijze tot uitdrukking komen.
Ruim vijfenzestig gedichttekeningen zijn bijeengebracht in Open de kooien van de kunst. Ze tonen op fascinerende wijze de veelzijdigheid van Luceberts vernieuwende en bevrijdende woord- en beeldtaal.
Samensteller Erik Slagter publiceerde in 1986 Tekst en beeld, een bibliografie over de samenwerking van schilders en dichters in de Beweging van Vijftig. Ook schreef hij artikelen over experimentele kunst en poëzie, evenals diverse kunstenaarsmonografieën.
Bij De Weideblik verschenen ook Lucebert, drukwerk voor anderen van Paul van Capelleveen en Zolang de lijm niet loslaat: invloeden van Lucebert op de Nederlandse taalschat van Ton den Boon.
[spacer height="30px"]
Piet Mulder Hanna – Reinjan Mulder
Toen de schilder Piet Mulder in 2001 kort voor zijn 82ste verjaardag overleed, vonden zijn kinderen op de vliering en in zijn atelier meer dan vijfhonderd schilderijen, tientallen schetsboeken en stapels mappen met tekeningen, aquarellen en gouaches. Veel daarvan is inmiddels verkocht of ondergebracht bij het Regionaal Archief Rivierenland en het Flipje & Streekmuseum in Tiel en het Utrechtse Spoorwegmuseum. Het boek Piet Mulder – Schilder van het Betuws landschap dat in 2019 bij zijn honderdste geboortedag verscheen, geeft een goede indruk van dit nagelaten werk. Toch was er één genre dat Piet Mulder altijd voor zichzelf hield. Dat waren de tekeningen die hij van zijn vrouw Hanna Hulscher maakte. Sinds hij haar in 1939 had leren kennen, heeft hij haar honderden keren getekend of geschilderd, maar dat werk is maar zelden naar buiten gekomen. Piet Mulder – Hanna, het boek ter gelegenheid van Hanna’s honderdste geboortedag in 2022, maakt een einde aan dit hiaat. Een boek dat vereeuwigt hoe Piet Mulder in de loop van zestig jaar zijn Hanna heeft gezien, maar dat er ook aan herinnert wie Hanna Mulder-Hulscher was. Opgegroeid in Amsterdam gaf zij van 1952 tot 1988 wekelijks danslessen in Geldermalsen, eerst alleen aan kinderen, later ook aan volwassenen. Haar bijdrage aan het Betuwse culturele leven maakte Hanna volgens de Volkskrant tot ‘een van de bekendste vrouwen in de Betuwe’. [spacer height="30px"]
Piet Mulder – De zee is saai / The sea is a bore – Reinjan Mulder
[spacer height="5px"]
Piet Mulder (1919-2001) was al jarenlang als kunstschilder werkzaam in de Betuwe toen hij in 1975 een tweede atelier kocht in Engeland, direct aan de schilderachtige oostkust, met kilometers vrij uitzicht over zee. Het atelier was in bijna alles het tegendeel van zijn atelier in Nederland. Het lag enkele tientallen meters boven de zee, in een rood bakstenen gebouw op de voormalige cliffs, pal naast het vervallen Victoriaanse Cliff Hotel, en het had over de hele breedte een glazen schuifpui die dag en nacht uitzicht bood op de haveningang. Hier, in The Gables, kon Piet Mulder, zonder ook maar één stap buiten de deur te zetten, de hele dag tegen steeds weer wisselende wolkenluchten de grootste zeeschepen voorbij zien varen. Door de week was er de enorme drukte van de havens van Harwich en, aan de overkant van de Stour, Felixstowe, op zaterdag en zondag kwamen daar nog in alle formaten de vele oude en nieuwe zeilschepen bij, die vrolijk in de brede riviermonding op en neer voeren – en dan kwam vier keer per dag ook nog eens de gigantische veerboot van en naar Nederland langs, waarop je bij mooi weer je horloge gelijk kon zetten, afgewisseld door allerlei kleinere veerboten die in die jaren vanuit Duitsland en Scandinavië een dienst op Engeland onderhielden.
Piet Mulder had al wel zeeschappen gemaakt, maar in zijn Engelse atelier kon hij zich uitleven in het genre. Geïnspireerd op grote kunstenaars als John Constable tekende, aquarelleerde en schilderde hij de zee, vrijwel altijd met allerlei 'leven' op het water of op de voorgrond vóór het water. De zee is saai/The sea is a bore biedt een overzicht van het beste werk dat Piet Mulder in zijn 'Engelse periode' heeft gemaakt. Het boek, met een biografische tekst van zijn zoon Reinjan Mulder, en vanzelfsprekend rijk geïllustreerd met werk van Piet Mulder, biedt mede dankzij de dienstbare vormgeving van Huug Schipper een mooi overzicht van dit aspect van het werk van Piet Mulder.
DE LAATSTE EXEMPLAREN VAN DIT BOEK ZIJN NOG BESCHIKBAAR
[spacer height="30px"]
Piet Mulder – Schilder van het Betuws landschap – Reinjan Mulder
In 2019 is het honderd jaar geleden dat de Betuwse schilder Piet Mulder werd geboren. Reden om het beste werk dat hij maakte, in een boek bijeen te brengen. Het is het eerste grote overzicht van de verschillende genres waarin hij uitblonk: zeeschilderijen, aquarellen, ‘spoorwerk’, portretten en naakten. Daarbij ligt de nadruk op werk waarin Piet Mulder een halve eeuw lang zijn naaste omgeving vastlegde: het landelijke gebied tussen de grote rivieren, zijn vrouw Hanna en zijn kinderen. Tekenen en schilderen was als het bijhouden van een dagboek voor hem. Het is ook de West-Betuwe waar hij nu ter gelegenheid van zijn honderdste geboortedag wordt geëerd. Op tien locaties in en rondom Geldermalsen, van Ommeren tot Asperen, besteden in dit jubileumjaar culturele centra aandacht aan zijn werk. Piet Mulder – Schilder van het Betuws landschap is samengesteld door de kinderen van de schilder, Els (1946) en Reinjan Mulder (1949), beiden zelf werkzaam in de beeldende kunst. De laatste haalt in het boek ook enkele persoonlijke herinneringen op aan zijn vader: hoe hij tijdens fietstochten in de omgeving razendsnel het landschap vastlegde dat hij wilde gaan schilderen, zijn voorkeur voor de herkenbare werkelijkheid en zijn positie binnen de beeldende kunstwereld uit de vorige eeuw. [spacer height="30px"]
Pieter Alewijns: Hoofd, hart, handen – Wilma Gerlings
[spacer height="5px"]
Het boek Pieter Alewijns: Hoofd, hart, handen is geschreven door Wilma Gerlings en anderen en verscheen naar aanleiding van een overzichtstentoonstelling van Pieter Alewijns tijdens de grafiekbiennale PrentNu. Het boek is rijk geïllustreerd met 85 afbeeldingen van het werk van Pieter Alewijns.
Luxe editie Bij Pieter Alewijns: Hoofd, hart, handen verschenen drie prenten met hetzelfde thema. Deze prenten zijn als luxe editie te bestellen. [spacer height="30px"]
Luxe editie Bij Pieter Alewijns: Hoofd, hart, handen verschenen drie prenten met hetzelfde thema. Deze prenten zijn als luxe editie te bestellen. [spacer height="30px"]
Portret van een huis: interieuraquarellen van Jaap Nieuwenhuis
[spacer height="5px"]
Toen Jaap Nieuwenhuis (1927-2024) eind 2002 de vertrekken van het negentiende-eeuwse huis Grapendaal tot onderwerp koos, moet de herinnering aan de totstandkoming van de inrichting ervan een belangrijke rol hebben gespeeld. Alleszins bepalend was ook de gedachtenis aan de tientallen jaren dat hij samen met zijn overleden echtgenote, de kunstenares Paula Thies, woonde in deze palladiaanse villa met een Overijssels accent. Tussen 2002 en 2005 legde Jaap Nieuwenhuis het interieur daarvan vast in een serie aquarellen waarin hij de toeschouwer liefdevol mee laat kijken naar het decor van zijn dagelijks leven. Met deze aquarellen schaart Nieuwenhuis zich in de internationale traditie van interieuraquarellisten die in het begin van de 19e eeuw is ontstaan, een traditie die zich kenmerkt door een afgewogen beeldcompositie die ook het werk van Nieuwenhuis typeert.
VAN DIT BOEK ZIJN NOG MAAR ENKELE EXEMPLAREN BESCHIKBAAR
Bij De Weideblik verscheen in 2009 ook een boek met modeltekeningen van Jaap Nieuwenhuis.
[spacer height="30px"]
Rembrandt and his contemporaries: old drawings, new names – Peter Schatborn
[spacer height="5px"]
Thousands of drawings by sixteenth- and seventeenth-century artists from the northern and southern Netherlands have survived. Some artists left a great many, others very few. Countless drawings have been attributed to Rembrandt over the centuries – but did Rembrandt really make them all himself? Were some of them drawn by Rembrandt’s pupils?
Peter Schatborn, former Keeper of the Print room at the Rijksmuseum and an expert on Rembrandt’s drawings, has been investigating these questions for years. Old Drawings, New Names is a fascinating account of the different ways of identifying the makers of drawings he has developed in the course of his long career as a specialist in the field. He demonstrates, for instance, that drawings which have been credited to rembrandt, sometimes for centuries, were in fact one by a pupil such as Willem Drost or Arent de Gelder – and conversely that drawings which were not attributed to Rembrandt really were the master’s work.
Click here for the Dutch edition. / Klik hier voor de Nederlandstalige editie.
[spacer height="30px"]
Rembrandt en tijdgenoten: oude tekeningen, nieuwe namen – Peter Schatborn
[spacer height="5px"]
Duizenden tekeningen van Noord- en Zuidnederlandse kunstenaars uit de zestiende en zeventiende eeuw zijn bewaard gebleven. Van sommige kunstenaars zijn het er veel, van anderen weinig. in de loop der eeuwen is een groot aantal tekeningen aan Rembrandt toegeschreven. Maar zijn deze tekeningen echt allemaal van zijn hand? Of zijn sommige ervan door zijn leerlingen gemaakt?
Peter Schatborn, voormalig hoofd van het Rijksprentenkabinet van het Rijksmuseum en Rembrandt-onderzoeker, heeft zich jarenlang met deze vragen beziggehouden. in Oude tekeningen, nieuwe namen beschrijft hij levendig hoe hij in de loop van zijn carrière als tekeningenspecialist op verschillende manieren de makers van tekeningen heeft kunnen identificeren. Zo laat hij zien dat tekeningen die eeuwenlang op naam van Rembrandt hebben gestaan in werkelijkheid door leerlingen als Willem Drost of Arent de Gelder zijn gemaakt, en dat tekeningen die in het verleden juist niet aan Rembrandt werden toegeschreven, wel degelijk door de meester zelf zijn gemaakt.
Dit boek verscheen bij een tentoonstelling in Museum Het Rembrandthuis in Amsterdam.
Click here for the English edition. / Klik hier voor de Engelstalige editie.
[spacer height="30px"]
Rijmt snert op Lucebert? – Ton den Boon
Wat doet een kladblaadje met een onbekend, door Lucebert gesigneerd gedicht in een bundel van Nico Scheepmaker in de nalatenschap van T. van Deel?
Ton den Boon gaat op onderzoek uit en vindt onder meer drie verontwaardigde Kamerleden en een obscuur krantenbericht. Petietieriger kan literatuurgeschiedenis niet worden, maar leuker ook nauwelijks.
Dit zeer bijzondere boekje verschijnt als speciale beursuitgave ter gelegenheid van de Beurs van Bijzondere Uitgevers op 5 december 2021. De oplage is gelimiteerd tot 97 genummerde exemplaren.
[spacer height="30px"]
Romeins Nijmegen– P. van der Heijden
[spacer height="5px"]
Nijmegen is de eerste plaats in Nederland waar de Romeinen zich vestigden, net voor het begin van de jaartelling. Ze bouwden er legerkampen, een amfitheater, een badhuis en een complete stad. Veel van deze geschiedenis is door de tijd heen verloren gegaan. Dankzij talloze archeologische opgravingen, ontdekkingen en vondsten in de afgelopen eeuwen kunnen we Romeins Nijmegen stukje bij beetje reconstrueren. Romeins Nijmegen vertelt wat de Romeinen hier hebben gedaan en hoe ze hier leefden.
Paul van der Heijden is historisch publicist. Hij schrijft archeologische boeken, historische artikelen en cultuurhistorische routes. Aan de Romeinen heeft hij zijn hart verpand.
[spacer height="30px"]
Roodbont: de koe van Gerry van der Velden in de Heesseltse uiterwaard
[spacer height="5px"]
In de uiterwaard bij het Betuwse dijkdorp Heesselt staat sinds de zomer van 2003 een metershoge koe op een voetstuk. Kunstenares Gerry van der Velden maakte het beeld als een eerbetoon aan de roodbonte Hollandse koe, die uit ons landschap lijkt te verdwijnen. Een half jaar lang werkte de beeldhouwster aan de koe in een grote fruitschuur. Daar werd het beeld in ieder stadium van zijn ontstaan gefotografeerd door Bas Roodnat, kunstjournalist in ruste. Dit boekje bevat zijn hele fotoserie en een keuze uit Gerry van der Veldens getekende en geboetseerde koeienstudies.
[spacer height="30px"]
Simon Koene: een grafisch oeuvre
[spacer height="5px"]
Simon Koene (1946) is een van de belangrijkste grafische kunstenaars van Nederland. Zijn grafische oeuvre ontstond in een periode van 30 jaar: de eerste etsen maakte Koene in 1968 als student aan de Koninklijke Academie, de laatste ets vervaardigde hij in 1998. Naar eigen zeggen had hij toen de mogelijkheden van dit medium zo uitputtend verkend dat het hem geen artistieke uitdaging meer bood. Nadien zou hij zich volledig toeleggen op het maken van schilderijen en tekeningen.
Koenes grafische oeuvre, dat bijna 300 etsen omvat en in zijn eigen woorden het karakter van een visueel dagboek draagt, kenmerkt zich door een grote diversiteit in stijl en onderwerpskeuze. Zijn vroege werk is sterk verhalend van aard en reflecteert vaak op gebeurtenissen uit de actualiteit, zoals de oorlog in Vietnam, kritiek op de consumptiemaatschappij, songteksten van de Beatles. Ook in artistiek opzicht sluiten Koenes vroege prenten aan bij de kunststromingen uit de tijd van hun ontstaan. Zo bevatten de vroege collages pop-artachtige elementen die aan het werk van Robert Rauschenberg doen denken en vertonen de verhalende voorstellingen een vormverwantschap met het werk van Ronald Kitaj. Later legt hij zich toe op een uiterst precieze natuurweergave en maakt hij onder meer een indrukwekkende reeks prenten met de voormalige abdijkerk van Loosduinen als thema. Na deze ‘Hollandse periode’ kiest Koene het exotische landschap als zijn voornaamste onderwerp.
Koene zoekt in veel van zijn etsen aansluiting bij de grote namen uit de geschiedenis van de prentkunst: Dürer en Rembrandt, om er enkele te noemen. Hun grafiek is een bron van inspiratie waaruit Koene – in technisch, stilistisch of iconografisch opzicht – voortdurend blijft putten. Zijn ambachtelijke vaardigheid stelt hem in staat zich artistiek met hen te meten, zoals hij in het geval van Rembrandt heel letterlijk heeft gedaan. De minutieuze techniek waarmee zijn natuurvoorstellingen zijn uitgevoerd, resulteert – in combinatie met de sfeer van verstilling en vergankelijkheid – in tijdloze beelden, die de actualiteit weten te ontstijgen.
Koene woont en werkt in Den Haag, waar hij meer dan 30 jaar les heeft gegeven aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Behalve graficus is hij tekenaar en schilder. In 1984 was hij een van de oprichters van de Haagse Etsclub, die tot 2000 een serie grafiekmappen uitgaf en tentoonstellingen van de daarin opgenomen prenten organiseerde. Hij verzorgde de illustraties bij verscheidene bibliofiele uitgaven van Stichting De Roos.
In Simon Koene: een grafisch oeuvre gaan Eddy de Jongh, Susan Adam en Bob van den Boogert in op Koenes virtuoze techniek en de iconografische aspecten van zijn prentkunst. Ook wordt aandacht besteed aan de kunsthistorische context waarin Koenes grafiek ontstond.
Simon Koene: een grafisch oeuvre is een gezamenlijke uitgave van de Hercules Segers Stichting en uitgeverij de Weideblik en verschijnt bij de museale overzichtstentoonstelling van Koenes grafische oeuvre in het Gemeentemuseum Den Haag (10 juli-20 september 2015).
Luxe editie De uitgave Simon Koene: een grafisch oeuvre verschijnt als luxe-editie (boek + ets Toverberg) in een oplage van 50 exemplaren. Portokosten bedragen € 7,95. [spacer height="30px"]
Luxe editie De uitgave Simon Koene: een grafisch oeuvre verschijnt als luxe-editie (boek + ets Toverberg) in een oplage van 50 exemplaren. Portokosten bedragen € 7,95. [spacer height="30px"]
Sjollema, een bekende onbekende in de Nederlandse kunst – Lies Netel
Voor meer informatie kunt u mailen met info@weideblik.com [spacer height="30px"]Joop Sjollema (1900-1990) studeerde in 1923 in Utrecht af als jurist, maar schreef zich meteen in bij de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam: hij had besloten kunstenaar te worden en wilde – in lijn met de socialistische idealen van zijn tijd – ‘maatschappelijk gericht en voor ieder verstaanbaar werk’
In de jaren veertig ontwikkelde Sjollema zich tot een veelgevraagd portrettist van o.a. schrijvers (Martinus Nijhoff) en kunstenaars (Jan Wiegers). Ook na de Tweede Wereldoorlog, tot in de jaren zeventig, maakt hij portretten van o.a. Kees Verwey, Sonia Gaskell en Theun de Vries. Veel van deze portretten zijn openbaar kunstbezit.maken. Daar slaagde hij goed in, want in de jaren twintig en dertig voerde hij veel opdrachten uit voor monumentale wandschilderingen in scholen en openbare gebouwen en ontwierp hij tal van affiches, boekomslagen en postzegels. In retrospectief heeft Sjollema op die manier een wezenlijke bijdrage geleverd aan de visuele stoffering van het interbellum.
Al in de jaren dertig werd Sjollema tevens actief als kunstbeschouwer en essayist. Hij schreef met name beschouwend proza over de ‘Hollandse traditie’ en kunstenaars met wie hij verwantschap voelde. Dankzij een portretopdracht raakte hij bevriend met Henriëtte Polak-Schwartz (1893-1974). Met haar ontwikkelde hij het plan voor een nieuw museum dat zich specifiek zou richten op kunst in de ‘de Hollandse traditie’. Het Henriëtte Polakmuseum opende in 1975 zijn deuren en verschaft sindsdien een podium aan kunstenaars die werken in deze traditie. Sjollema wordt algemeen beschouwd als de grondlegger van de collectie van dit museum.
Zijn kunstenaarschap én de maatschappelijke rol die Sjollema in de kunstwereld vervulde, rechtvaardigt hernieuwde aandacht voor zijn werk. Vandaar deze publicatie, geschreven door Lies Netel en met bijdragen van Willem den Ouden en Ton den Boon. Deze publicatie wordt financieel mogelijk gemaakt door de Stichting Joop Sjollema en het De Gijselaar-Hintzenfonds, maar aanvullende financiering is nog noodzakelijk. Betrokkenen stellen het zeer op prijs als u deze uitgave ondersteunt. Dat kan door u aan te melden als donateur of sponsor, of gewoon door het boek op deze site te bestellen. Donateur bent u al voor € 100. U ontvangt dan een boek en wordt in het colofon als donateur vermeld. Sponsor bent u voor € 500. U ontvangt dan vijf exemplaren van het boek en wordt in het colofon als sponsor vermeld. Tot 15 januari kunt u zich als donateur of sponsor aanmelden. U kunt het boek echter ook gewoon bestellen. Het wordt u dan na verschijning in maart 2017 automatisch opgestuurd.
Taal van het jaar nul – vijf: kroniek van het Nederlands – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Tussen 2000 en 2006 schreef Ton den Boon jaarlijks een taalkroniek over het Nederlands. Van Dale publiceerde deze zorgvuldig vormgegeven boekjes. Het is - ook vijf tot tien jaar later - nog steeds interessante lectuur. U heeft nu de kans de zes verschenen boekjes in één keer aan te schaffen tegen een absolute gunstprijs. Bovendien zijn alle deeltjes gesigneerd! Wees er snel bij, want er zijn nog maar een paar sets beschikbaar.
NBD Biblion over Taal van het jaar twee:
"Een taalinitiatief uit 2000 wordt gelukkig voortgezet. Dit boekje geeft voor de derde keer het aanzien van een jaar in nieuwe woorden en uitdrukkingen. Deze beschrijving van de 'nieuwe taal' werd zelfs een beknopte geschiedschrijving en soms een kleine schandaalkroniek van 2002. De samensteller, Ton den Boon, heeft gebruik gemaakt van materiaal van de PCM Uitgevers en de Vlaamse dagbladpers. De grotere aandacht voor nieuwe woorden in het Vlaamse taalgebied is verheugend. Hij brengt de streng geselecteerde oogst aan nieuwe woorden onder in 52 objectief geschreven hoofdstukjes. Aan de orde komen opmerkelijke en opzienbarende verschijnselen als guldenheimwee, nieuwe politiek, bouwbordeel, nulpraat en de geest van Pim. Aardig zijn de toegevoegde top-tien lijstjes en grafiekjes: woorden die t.g.v. bepaalde gebeurtenissen plotseling vaak, maar voordien zelden voorkwamen. Het onthutsende jaar 2002 beleeft de lezer opnieuw in de taalverworvenheden. Dit boekje werd hierdoor tot een nog pregnanter jaarverslag dan de vorige deeltjes. Een aanrader voor taalliefhebbers en politiek geinteresseerden."
[spacer height="30px"]
Tongebreek & Niemendal – Theo van de Goor
[spacer height="5px"]
De prenten in deze uitgave werden gemaakt door Theo van de Goor (1954). Van de Goor volgde de tekenopleiding te Tilburg en studeerde daarna aan de Jan van Eijkacademie te Maastricht. Als beeldend kunstenaar huldigt hij de figuratie. Hij leeft voor en werkt met hartstocht aan de schepping van zijn kunst.
[spacer height="30px"]
Tussen notitie en droom, werk op papier van Arie Schippers – Gijsbert van der Wal
[spacer height="5px"]
Arie Schippers (1952) is schilder en beeldhouwer en werkt zowel naar de waarneming als uit de verbeelding. In de afgelopen veertig jaar heeft dat tot een omvangrijk en zeer gevarieerd oeuvre geleid. Bijna alle verschillende vertakkingen in dat oeuvre zijn te herleiden tot Schippers’ werk op papier, en dan met name tot zijn schetsboeken. In de tekeningen ontstaat al het andere werk. Tussen notitie en droom biedt een kijkje in het hoofd van een van de meest begaafde en veelzijdige Nederlandse kunstenaars van dit moment.
De tentoonstelling waarbij dit tweetalige boek verscheen was te zien bij de Fondation Custodia in Parijs en in de Kunsthal in Rotterdam. Klik hier voor de bespreking van Koen Kleijn in de Groene Amsterdammer van 27 augustus 2015 en hier of hier voor de recensie van Stefan Kuiper in de Volkskrant van 11 september 2015.
[spacer height="30px"]
Twee Overzijden – Willem den Ouden & Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Willem den Ouden maakte recentelijk een serie prachtige tekeningen getiteld ‘Boven de Waal’. Deze serie van 22 tekeningen is integraal gereproduceerd in de uitgave Twee overzijden. Dit boek is het derde deel in de reeks Literaire erflaters van uitgeverij De Weideblik.
Twee overzijden gaat over allusies op het werk van Martinus Nijhoff. Ton den Boon, neerlandicus en literatuurwetenschapper werkzaam als hoofdredacteur van de Dikke Van Dale, schreef de teksten voor deze uitgave. Hij belicht aspecten van de invloed van Nijhoff op de taal van andere auteurs (schrijvers en journalisten) en uiteindelijk op onze omgangstaal.
In deze reeks verschenen ook Maar ik zal heerlijk in mijn vers herrijzen over de invloed van Willem Kloos op de Nederlandse taal, Een droom die niet gedroomd werd over de invloed daarop van Paul van Ostaijen, en In de geest van deze zee: allusies op het werk van Hendrik Marsman. Twee overzijden is de eerste speciale uitgave binnen de reeks, dat wil zeggen dat deze uitgave een afwijkend formaat, een afwijkende omvang en een speciale afwerking heeft. Dit heeft te maken met de centrale plaats van de tekeningen van Willem den Ouden in deze uitgave. Twee overzijden werd gedrukt op Free life 170 grams houtvrij papier.
Two grandmothers From Bagdad (and other Memoirs of Monkith Saaid) – Rebecca Joubin
[spacer height="5px"]
Two Grandmothers from Bagdad is het Engelstalige levensverhaal van de beeldhouwer Monkith Saaid, opgetekend door schrijfster Rebecca Joubin. Het boek is verschenen in twee uitvoeringen, een paperback en een hardcover.
About the sculptor: Monkith's passion for art began as he was growing up in Bagdad. However, in 1978, he escaped Iraq, and arived in Syria, and so began many years of wandering from one country to the next. In 1993, after years without a valid passport or national identity, he became a Dutch citizen. About the author: Rebecca Joubin received her Ph. D. in Middle Eastern Literature from Columbia University, New York, during the Spring of 2004. Her short stories and articles in Arabic and English have been published in al-Kifa-a-Ambi, al-Made, The International journal of Middle Eastern Studies, The Arab Studies Journal and The Cairo Times. [spacer height="30px"]
About the sculptor: Monkith's passion for art began as he was growing up in Bagdad. However, in 1978, he escaped Iraq, and arived in Syria, and so began many years of wandering from one country to the next. In 1993, after years without a valid passport or national identity, he became a Dutch citizen. About the author: Rebecca Joubin received her Ph. D. in Middle Eastern Literature from Columbia University, New York, during the Spring of 2004. Her short stories and articles in Arabic and English have been published in al-Kifa-a-Ambi, al-Made, The International journal of Middle Eastern Studies, The Arab Studies Journal and The Cairo Times. [spacer height="30px"]
Van binnen naar buiten Over het werk van Wendelien Schönfeld– Lies Netel
Van binnen naar buiten. Over het werk van Wendelien Schönfeld bevat de tekst van de lezing die Lies Netel op 22 januari 2020 hield over het werk van Wendelien Schönfeld. De lezing en de afgebeelde werken maakten deel uit van de tentoonstelling Wendelien Schönfeld. Binnen; Portretten thuis in het Stedelijk Museum Kampen van 21 december 2019 t/m 1 maart 2020. [spacer height="30px"]
Van oude mensen… – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Het verdriet van België, Nooit meer slapen, Voer voor psychologen, Herfsttij der Middeleeuwen, Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan – het is een greep uit de verzameling Nederlandse boektitels die worden hergebruikt in onze taal. Soms in hun volledige vorm (zoals Het land achter Gods rug en De stille kracht), maar vaker nog omdat er op gevarieerd kan worden. Zo kan – met een knipoog naar Mulisch’ meesterwerk – zo ongeveer elke beroepsgroep ingevuld worden achter Voer voor ..., terwijl de goede verstaander in Herfsttij der punkbeweging een toespeling op Huizinga’s magnum opus herkent. In Van oude mensen..., een allusie op misschien wel Couperus’ mooiste roman, beschrijft Ton den Boon, taalpublicist en hoofdredacteur van de Grote Van Dale, de circa tachtig bekendste boektitels tot uitdrukking zijn geworden.
Het boek kan op verzoek gedateerd en gesigneerd worden door de auteur.
[spacer height="30px"]
Van Steenwijk naar München (en terug) De Beeldhouwer Jan Tromp Meesters – Jan Bert Kanon
Jan Tromp Meesters (1892-1936), telg van een vooraanstaande familie uit Steenwijk, was voorbestemd om in de voetsporen van zijn vader te treden, maar werd beeldhouwer in München. Hij verwierf bij leven een zekere bekendheid, maar raakte uiteindelijk in de vergetelheid. In deze rijk geïllustreerde publicatie schetst auteur Jan Bert Kanon het leven en werk van Tromp Meesters en de treurige laatste dagen van diens Joodse vrouw Dorothea. [spacer height="30px"]
Varik en Heesselt, van horen zeggen – Corry Derksen
[spacer height="5px"]
In Varik en Heesselt van horen zeggen komen senioren uit Varik en Heesselt aan het woord. Zij vertellen hun levensverhaal. Daarmee komt van alles uit het verleden boven tafel. Niet alleen van hun eigen generatie, maar soms ook van hun ouders en grootouders. De inhoud gaat dus over het recente verleden. De bijna twintig geboren en getogen inwoners van beide dorpen komen uit alle lagen van de bevolking en zijn representatief voor beide dorpen. Door de verhalen heen loopt de rivier de Waal. De lezer zal zich verbazen over wat er allemaal veranderd is in één generatie. Veel vooruitgang, maar ook verlies.
Varik en Heesselt van horen zeggen is een rijk met historische foto’s geïllustreerde uitgave, geschreven door Corry Derksen, die zelf afkomstig is uit de Betuwe en sinds 1998 in Heesselt woont. Zij interviewde oudere inwoners van Varik en Heesselt en schreef op basis daarvan dit zeer leesbare boek.
Het eerste exemplaar van Varik en Heesselt van horen zeggen is op zaterdag 14 juni 2015 tijdens de presentatie in dorpshuis Toevershof te Varik aangeboden aan gedeputeerde Josanne Meijers.
Dankzij subsidies van onder meer de Provincie Gelderland en Rabobank West-Betuwe is de verkoopprijs van dit unieke boekje bescheiden: € 13,90.
[spacer height="30px"]
Verdwijnwoordenboek, duizend en enige woorden die in de vergetelheid zijn geraakt – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Ooit was spijkertjeswee het woord voor het leed dat de eenzame fietser trof die met een lekke band langs de weg stond. Ooit gaf een man zijn vrouw speldengeld om haar tijd met nuttige handwerken door te brengen. Ooit werd het land goeddeels bevolkt door Bijbeldochters en hofjesjuffrouwen en deden hemeldragonders en hallelujazusjes hun best om speelmeiden en nachtloopsters van de aanritseling van het kwade af te brengen. Ooit gaven het daghitje en de kostjongen zich over aan vurige sluikmin tussen de schuifdeuren, en ooit was het niet eens ongewoon dat uit zo’n alkoofliefde een speelkind werd geboren.
Het Verdwijnwoordenboek beschrijft mooie, lelijke, gekke en met nostalgie omgeven woorden en uitdrukkingen die soms eeuwenlang gangbaar zijn geweest, maar die in de twintigste eeuw (en soms al eerder) definitief uit ons taalgebruik zijn verdwenen. Niet alleen de betekenis wordt uitgelegd, maar ook wordt getoond (aan de hand van literaire citaten) hoe de woorden vroeger werden gebruikt.
In 2015 verscheen een nieuwe editie van dit boek: Het Nieuwe Verdwijnwoordenboek.
[spacer height="30px"]
Verdwijnwoordenboek – Ton den Boon & Julius ten Berge
[spacer height="5px"]
Ooit was er een woord voor de smart van de fietser met een lekke band: 'spijkertjeswee'. Ooit lag er een 'alfabettang' op menig bureau. Ooit werd 'fluks' gelanceerd als het ultieme Nederlandse woord voor vliegtuig. En ooit gingen partnerruilende paren een avondje 'sleutelen'. Maar de wereld verandert en daarmee ook de taal. Al deze woorden zijn nagenoeg verdwenen uit het Nederlands. Ton den Boon (hoofdredacteur van De Grote Van Dale) en Julius ten Berge (taalpublicist en woordenboekmaker) verzamelden een groot aantal woorden, of betekenissen van woorden, die in de loop der tijden uit ons taalgebruik verdwenen zijn. Zij voegden er ruim twintig vermakelijke columns aan toe die ingaan op de achtergronden van deze 'taalverarming'. Omdat ook spelling en stijl van omschrijven vaak veelzeggend veranderd zijn, zijn de oude woordenboeklemma's vrijwel letterlijk overgenomen. Dit maakt het Verdwijnwoordenboek tot een aangenaam gekruide duik in het heel vaak angstwekkend nabije verleden.
Deze uitgave is momenteel niet meer leverbaar. Klik hier voor de vernieuwde druk van het Verdwijnwoordenboek. [spacer height="30px"]
Deze uitgave is momenteel niet meer leverbaar. Klik hier voor de vernieuwde druk van het Verdwijnwoordenboek. [spacer height="30px"]
Vergeten Verbeteringen & Toegevoegde Tekeningen Luceberts opdrachtexemplaren voor vroege vrienden – Paul van Capelleveen
Bij verschijning in 1952 van de bundel de amsterdamse school schonk de dichter Lucebert exemplaren aan zijn vrienden. 70 jaar later kocht Paul van Capelleveen het opdrachtexemplaar uit de nalatenschap van Bert Schierbeek en deed een verrassende ontdekking: Lucebert had met inkt correcties aangebracht in een drietal gedichten.
Zou hij dit bij de andere vriendenexemplaren ook hebben gedaan? En waarom werden die correcties in latere drukken niet uitgevoerd?
Wendelien Schönfeld – Hôtel Turgot
[spacer height="5px"]
De Amsterdamse kunstenaar Wendelien Schönfeld kreeg enige jaren geleden de opdracht het Parijse Hôtel Turgot in houtsnedes in beeld te brengen. Het 18e-eeuwse Hôtel Turgot huisvest de Fondation Custodia, waarin de legendarische collectie tekeningen en grafiek van de oorspronkelijk Nederlandse kunstverzamelaar Frits Lugt is ondergebracht. Frits Lugt stichtte de Fondation Custodia in 1947. De Fondation is, met werk van Rembrandt, Saenredam, Avercamp en vele andere Nederlandse en buitenlandse kunstenaars, een van de belangrijkste particuliere kunstverzamelingen ter wereld.
Met een prachtige verzameling houtsnedes heeft Wendelien Schönfeld dit Parijse hôtel in prent gebracht. De houtsnedes, gemaakt in haar Amsterdamse atelier, zijn gebaseerd op vele tientallen gouaches die Schönfeld ter plaatse maakte.
In de uitgave Hôtel Turgot zijn alle houtsnedes gereproduceerd. Bovendien is een groot aantal voorbereidende tekeningen en gouaches afgebeeld.
Van de uitgave Hôtel Turgot is tevens een luxe editie verschenen. Het boek wordt geleverd met de houtsnede De gouden salon (II) van Wendelien Schönfeld, gedrukt in een oplage van 30 exemplaren, beeldformaat 40 x 30 cm (papierformaat 39 x 50 cm). [spacer height="30px"]
Van de uitgave Hôtel Turgot is tevens een luxe editie verschenen. Het boek wordt geleverd met de houtsnede De gouden salon (II) van Wendelien Schönfeld, gedrukt in een oplage van 30 exemplaren, beeldformaat 40 x 30 cm (papierformaat 39 x 50 cm). [spacer height="30px"]
Wendelien Schönfeld: Houtsneden / Woodcuts – Gijsbert van der Wal
[spacer height="5px"]
Wendelien Schönfeld (1950) behoort tot de interessantste Nederlandse grafici van dit moment. Ze heeft zich toegelegd op het technisch uiterst gecompliceerde medium van de kleurenhoutsnede. Schönfelds ongewone prenten van mensen, dieren, landschappen en interieurs hebben niet de stijfheid die houtsneden vaak aankleeft. Ze tekent met een guts in het hout als met een potlood op papier, en ze mengt de verschillende drukgangen (iedere kleur in een houtsnede wordt van een apart houtblok gedrukt) zoals een schilder zijn verf mengt.
In dit boek is een ruime keuze uit Schönfelds kleurenhoutsneden uit de afgelopen vijfentwintig jaar afgebeeld, gelardeerd met voorschetsen en verwant werk in andere media. Kunstjournalist Gijsbert van der Wal schreef er een inleiding bij op basis van interviews met de kunstenaar.
Wendelien Schönfeld (1950) is one of the most fascinating graphic artists in the Netherlands today. She has mastered the medium of the colour woodcut, one of the most complicated techniques conceivable. Schönfeld’s incomparable prints of people, animals, landscapes and interiors lack the stiffness that woodcuts are often prone to. She is capable of drawing with a gouge as if putting a pencil to paper, while using the various printing stages to mix colours on the printing press like a painter on a palette (every colour in a woodcut is printed using a separate woodblock). A wide selection of Schönfeld’s colour woodcuts from the past quarter century has been brought together in this volume, accompanied by studies and related work in other media. Art writer Gijsbert van der Wal has written an introduction based on interviews with the artist. [spacer height="30px"]
Wendelien Schönfeld (1950) is one of the most fascinating graphic artists in the Netherlands today. She has mastered the medium of the colour woodcut, one of the most complicated techniques conceivable. Schönfeld’s incomparable prints of people, animals, landscapes and interiors lack the stiffness that woodcuts are often prone to. She is capable of drawing with a gouge as if putting a pencil to paper, while using the various printing stages to mix colours on the printing press like a painter on a palette (every colour in a woodcut is printed using a separate woodblock). A wide selection of Schönfeld’s colour woodcuts from the past quarter century has been brought together in this volume, accompanied by studies and related work in other media. Art writer Gijsbert van der Wal has written an introduction based on interviews with the artist. [spacer height="30px"]
Wie wil stralen die moet branden. Citaten en aforismen van Lucebert – Lucebert, Ton den Boon
[spacer height="5px"]
‘Alles van waarde is weerloos’, staat er in grote neonletters
op het dak van een Nederlandse verzekeraar. Het is een tot
aforisme, zelfs tot spreekwoord geworden versregel van
Lucebert.
Lucebert werd en wordt weleens getypeerd als een
ontoegankelijk dichter. Des te opmerkelijker is het hoeveel
sporen hij heeft achtergelaten in de omgangstaal. In tal van
niet-literaire teksten wordt onnadrukkelijk of juist expliciet
verwezen naar passages uit zijn gedichten: ‘de ruimte van het
volledig leven’, ‘omroeper van oproer’, ‘dichters van fluweel’,
‘het proefondervindelijk gedicht’, ‘de blote kont van de kunst’,
‘ritselende revolutie’, ‘overal zanikt bagger’ – het is maar een
greep uit het dichterlijk erfgoed van Lucebert dat zich in de
omgangstaal heeft genesteld.
In Wie wil stralen die moet branden zijn deze citaten en
aforismen uit het oeuvre van Lucebert bijeengebracht door
Ton den Boon (hoofdredacteur van de Dikke Van Dale), die
daarbij een inleiding schreef over de invloed van Lucebert op
de Nederlandse taal. Het boekje is verlucht met niet eerder
gepubliceerde tekeningen van Lucebert.
Wie Wil Stralen Die Moet Branden – Ton den Boon & Lucebert
[spacer height="5px"]
'Alles van waarde is weerloos', staat in grote neonletters op het dak van een Nederlandse verzekeraar. Het is een versregel van Lucebert, die bekend staat als 'moeilijk dichter'. Het is daarom opmerkelijk hoeveel sporen de dichter Lucebert heeft achtergelaten in de omgangstaal. In tal van niet-literaire teksten wordt onnadrukkelijk of expliciet verwezen naar passages uit zijn gedichten:'de ruimte van het volledig leven', 'omroeper van oproer', 'de blote kont der kunst te kussen', 'lieflijke dichter', 'ritselende revolutie', 'overal zanikt bagger' het is maar een greep uit het dichterlijk erfgoed van Lucebert dat zich in de omgangstaal heeft genesteld. In Wie wil stralen, die moet branden zijn deze citaten en aforismen uit het oeuvre van Lucebert bijeengebracht door Ton den Boon, die daarbij een inleiding schreef over de invloed van Lucebert op de Nederlandse taal. Samen met alle teksten zijn ook meer dan twintig tekeningen opgenomen in dit boek, die komen uit het beeldende oeuvre van de dichter, die ook kunstenaar was.
Ton den Boon schreef ook Zolang de lijm niet loslaat, over de invloed van Lucebert op de Nederlandse taalschat.
[spacer height="30px"]
Wilhelm Ivens (1849-1904) – Nijmeegs fotograaf
[spacer height="5px"]
Wilhelm Ivens (1849-1904) - Nijmeegs fotograaf toont een uniek fotografisch portret van het laat 19e-eeuwse Nijmegen. De kern van dit bijzondere oeuvre aan stadsgezichten vond zijn neerslag in een magnifiek fotoalbum dat Ivens aan koninginregentes Emma en Hare Koninklijke Hoogheid, prinses Wilhelmina aanbood bij hun bezoek aan de Waalstad in 1890. Naast een ruime selectie uit dit album tezamen met fotos uit een drietal andere Ivensalbums aangevuld met losse foto's uit particuliere collecties, zijn in dit boek ook verschillende portretten opgenomen die Ivens in zijn fotoatelier in Nijmegen maakte. Deze publicatie verscheen bij de gelijknamige tentoonstelling in het prentenkabinet van Museum Het Valkhof in Nijmegen (van 23 maart tot 12 augustus 2007). Naast de vele foto's bevat dit boek ook twee belangwekkende essays, van historicus Niels Coppes en van André Stufkens, directeur van de Europese Stichting Joris Ivens. Bob Haan maakte een uitputtende inventarisatielijst van vindplaatsen van de foto's van Wilhelm Ivens.
[spacer height="30px"]
